ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΤΕ

Τον Οκτώβρη του 2010, στη Γαλλία, δημοσιεύτηκε το βιβλίο-μανιφέστο ενός 93χρονου, με τον τίτλο «Αγανακτήστε». Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο, γραμμένο από τον συνταξιούχο διπλωμάτη και μαχητή της Γαλλικής αριστεράς, Stephane Hessel. Το βιβλίο του Hessel που έγινε μπέστ σέλερ στη Γαλλία αποτέλεσε εκδοτικό φαινόμενο και ο ίδιος πρότυπο για χιλιάδες νέους ανθρώπους.

Ο Stephane Hessel ζητά από τους Γάλλους, και όχι μόνο, να υπερασπιστούν τις κοινωνικές αξίες της σύγχρονης δημοκρατίας και να «αγανακτήσουν» για να αλλάξει επιτέλους η κοινωνία.

Συγκεκριμένα, ο Stephane Hessel στο βιβλίο του κάνει αναδρομή στο παρελθόν όταν ο ίδιος ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Αντίστασης στον πόλεμο καθώς και Γραμματέας της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών που συνέταξε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1948. Για τον Stephane Hessel, από εκείνα τα χρόνια, το «βασικό κίνητρο της Αντίστασης ήταν η Αγανάκτηση». Ο ίδιος αναφέρει πως: « Όταν κάτι μας κάνει να αγανακτούμε, όπως αγανάκτησα εγώ με τον ναζισμό, γινόμαστε δυνατοί, μαχητικοί και αφοσιωμένοι». Προτρέπει τις νεότερες γενιές να αναβιώσουν και να μεταλαμπαδεύσουν την κληρονομιά της Αντίστασης και τα ιδανικά της αγανακτώντας με την δικτατορία των χρηματαγορών, την αυξανόμενη φτώχεια, την εξαθλίωση της μεσαίας τάξης… Ο Ηessel μας καλεί σε μια «ειρηνική εξέγερση».

Στις 15 Μαΐου του 2011 ξεκίνησε στην Ισπανία ένα κίνημα ομώνυμο με τον τίτλο του βιβλίου (Αγανακτήστε) του Hessel και εμπνευσμένο από το περιεχόμενό του. Τη συγκεκριμένη ημερομηνία χιλιάδες «αγανακτισμένοι» πολίτες της Ισπανίας συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης, παραμονές δημοτικών εκλογών, ζητώντας «Αληθινή Δημοκρατία τώρα» και καταγγέλλοντας το πολιτικό σύστημα. Η έκκληση για την συμμετοχή των πολιτών στη διαμαρτυρία έγινε μέσω ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το Twitter.

Mε τον ίδιο τρόπο (μέσω διαδικτύου), λίγες ημέρες αργότερα, το κίνημα των «αγανακτισμένων» εμφανίστηκε και στην Ελλάδα με αφορμή την ύπαρξη ενός πανό σε συγκέντρωση της Ισπανίας που έγραφε "Ησυχία. Μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες!". Έτσι ξεκίνησαν και στην Ελλάδα εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά των νέων μέτρων που επιβάλλονται από το μνημόνιο. Οι «αγανακτισμένοι» διαμαρτύρονται καθημερινά με ειρηνικό τρόπο στο Σύνταγμα, χωρίς τραμπουκισμούς και επεισόδια βίας, απαλλαγμένοι από κομματικές πεποιθήσεις, όντας μια γροθιά ενάντια στο πολιτικό σύστημα. «Κλέφτες, κλέφτες» είναι το σύνθημα που επικρατεί στις διαμαρτυρίες των Ελλήνων.

Κύματα «αγανακτισμένων» εμφανίζονται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης όπως η Γαλλία και η Πορτογαλία.

Αυτή η μαζική μα πάνω απ’ όλα ειρηνική αντίδραση που οργανώθηκε αντιμετωπίστηκε θετικά από τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ. Πολλά κανάλια και εφημερίδες αναφέρθηκαν στο κίνημα καθώς και στις δράσεις του στέλνοντας ανταποκριτές και παρακολουθώντας στιγμή προς στιγμή την έκβαση των διαδηλώσεών του. Πλέον οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» γίνονται γνωστές, εκτός απ’ το διαδίκτυο και από τα υπόλοιπα ΜΜΕ.

Σχετικά βίντεο:

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Το κέντρο της Αθήνας αποτελεί πλέον σημείο αποφυγής για τους περισσότερους από εμάς. Το άλλοτε ιστορικό κέντρο της πόλης, με τις ωραίες γειτονιές, τις μεγάλες πλατείες και την πλούσια εμπορική κίνηση, το στοιχειώνουν τα ναρκωτικά, η λαθρομετανάστευση, η εγκληματικότητα, η κοινωνική περιθωριοποίηση και η ανθρώπινη εξαθλίωση. Όλα αυτά στο κέντρο της Αθήνας έχουν οδηγήσει στην γκετοποίηση, σε δράση εγκληματικών συμμοριών και σε φόβο των πολιτών.

Κυρίαρχο πρόβλημα αποτελούν τα ναρκωτικά και η εύκολη διακίνησή τους στα στενά αλλά και σε μεγάλους δρόμους  του κέντρου της πόλης μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πλατεία Ομόνοιας. Η Ομόνοια ήταν πάντα το σήμα κατατεθέν της ελληνικής πρωτεύουσας. Αποτελούσε πολυσύχναστο κομμάτι της Αθήνας. Ίσως η Ομόνοια σήμερα να αποτελεί το πιο αμαρτωλό κομμάτι της πόλης. Είναι ένα «τεράστιο κρεβάτι» για τους χρήστες ναρκωτικών, και όχι μόνο, οι οποίοι ξαπλώνουν κατάχαμα και κοιμούνται σκεπασμένοι με τις χάρτινες κούτες που βρίσκουν πεταμένες έξω από διάφορα μαγαζιά. Αφού πρώτα στον ίδιο χώρο έχουν διαπραγματευτεί τη δόση τους με τα βαποράκια και τρυπώντας τις φλέβες τους έχουν αφήσει την ηρωίνη να εισχωρήσει μέσα τους.

Στη Σοφοκλέους η περιοχή θυμίζει γειτονιά μετά από καταστροφή. Εδώ γίνεται το μεγαλύτερο παζάρι κάθε λογής ναρκωτικών από αλλοδαπούς έμπορους. Ηρωίνη, κοκαΐνη, ινδική κάνναβη, χάπια. Οι Πακιστανοί είναι αυτοί που έχουν το πάνω χέρι στην ηρωίνη. Τα περισσότερα μάτια αλληθωρίζουν από την πρέζα.  Μέσα στη στοά Θεάτρου οι ναρκομανείς τρυπιούνται αδιαφορώντας για τους περαστικούς. Στις περισσότερες στοές μπορεί κανείς να συναντήσει μαγαζιά που πουλάνε μεταχειρισμένα κινητά τηλέφωνα. Είναι κοινό μυστικό ότι τα πιο πολλά από αυτά είναι κλεμμένα και πουλιούνται απλά για να εξασφαλίσουν σε κάποιους μια ή στην καλύτερη περίπτωση δύο δόσεις ναρκωτικών ουσιών.

Στη Σοφοκλέους βρίσκεται και το παράρτημα του ΟΚΑΝΑ. Η απόφαση να εγκατασταθεί ο ΟΚΑΝΑ σε ένα δρόμο που φημίζεται για τη συνάντηση τόσο διαφορετικών φυλών έφερε τα πάνω κάτω στην περιοχή. Έμποροι κάθε λογής ναρκωτικών, χρήστες που ψάχνουν και νεκροί-ζωντανοί ναρκομανείς δημιουργούν μια ανεξέλεγκτη εικόνα για τον ανυποψίαστο περαστικό.

Εάν κάποιος περάσει από την οδό Αγίου Κωνσταντίνου, βλέπει σε κάθε σχεδόν γωνία να καραδοκούν Αφρικανοί έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι, μπροστά στα μάτια των περαστικών αλλά πιθανώς και των ίδιων των αστυνομικών που σήμερα φυλάνε την περιοχή, κάνουν εμπόριο ναρκωτικών ουσιών. Ωστόσο όσοι από αυτούς διώχνονται από τους αστυνομικούς συνεχίζουν να πουλάνε την πραμάτεια τους στα στενά γύρω από την Αγίου Κωνσταντίνου. Οι ναρκωτικές ουσίες βρίσκονται σε κοινή θέα και είναι προσβάσιμες σε όποιον θελήσει να τις προμηθευτεί.

Η ίδια κατάσταση και στην Γ΄ Σεπτεμβρίου. Στη Βερανζέρου όπου στεγάζεται το αστυνομικό τμήμα Ομόνοιας γίνομαι μάρτυρας ενός ντροπιαστικού περιστατικού. Ένας χρήστης τρεμάμενος με τη σύριγγα στο χέρι σκύβει να πάρει ένα κομμάτι σάντουιτς που είχε πέσει από κάποιον περαστικό, μπροστά σε ένα τσούρμο νεαρών αστυνομικών οι οποίοι συνέχισαν ανενόχλητοι να πίνουν τον καφέ τους.

«Και να τους συλλάβουμε δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε πάνω από μια μέρα στο τμήμα. Είναι τελειωμένοι και δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη να πεθάνουν μέσα στο κρατητήριο» με ενημέρωσε κάπως εμπιστευτικά μια νεαρή αστυνομικός που καθόταν λίγο πιο πέρα μόνη της κι έτσι βρήκα την ευκαιρία να την πλησιάσω.

Το εμπόριο των ναρκωτικών δεν σταματά εδώ. Εκτείνεται ως την Κυψέλη και τα Εξάρχεια. Ο Θανάσης Δ., πρώην χρήστης ηρωίνης και θείος μου ο οποίος εδώ και έξι μήνες ζει στην επαρχία μακριά από όλα, με ενημερώνει ότι οι Αφρικανοί έμποροι ναρκωτικών ελέγχουν το τρίγωνο Αγίου Κωνσταντίνου, Μάρνη, Πατησίων, ενώ έχουν αφήσει σε αραβικής καταγωγής κυκλώματα την εκμετάλλευση της πλευράς πίσω από την Ομόνοια και μέχρι το Μοναστηράκι με την πολύπαθη οδό Σοφοκλέους να είναι «ουδέτερο έδαφος» ή και σημείο μαχών ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες.

Το κέντρο έχει μετατραπεί σε μια μεγάλη υπαίθρια αγορά ναρκωτικών. Παντού εικόνες εξαθλίωσης. Νέοι, γέροι εξαρτημένοι χρήστες σε άθλια κατάσταση πιέζουν φρικτά τους κατοίκους και τους περαστικούς για χρήματα προκειμένου να εξασφαλίσουν τη δόση τους. Άλλοι βρίσκονται πεσμένοι αναίσθητοι στα πεζοδρόμια και άλλοι χτυπάνε τη δόση τους σε οποιοδήποτε σημείο του σώματός τους μπροστά στα μάτια των  περαστικών οι οποίοι αντικρίζοντας το θέαμα κατεβάζουν το κεφάλι και με γρήγορο βηματισμό προσπαθούν να αποφύγουν αυτές τις τραγικές εικόνες.

Σημαντική είναι και η έξαρση της εγκληματικότητας που επικρατεί στο κέντρο της πόλης. Πολλοί χρήστες θέλοντας να αποκτήσουν το απαραίτητο χρηματικό πόσο για την καθημερινή τους δόση κλέβουν σε ανύποπτο χρόνο όποιον βρεθεί μπροστά τους. Άλλοτε κλέβουν μέσα στα διάφορα μέσα μεταφοράς χωρίς να τους πάρει κάποιος είδηση και άλλοτε με τη χρήση όπλων η σουγιάδων αναγκάζουν τους περαστικούς να τους δώσουν οτιδήποτε μπορεί να τους αποφέρει χρήματα.

Απ’ τον στόχο τους δεν λείπουν και τα μαγαζιά που διατηρούν πολίτες στο κέντρο της Αθήνας, τα οποία ληστεύουν οργανωμένοι σε συμμορίες, για να πάρουν ότι χρήματα υπάρχουν και ότι αντικείμενα μπορούν να πωληθούν. Οι εργαζόμενοι και οι κάτοικοι του ιστορικού κέντρου της Αθήνας έχουν ενημερώσει επανειλημμένα τους αρμόδιους φορείς (Δήμο Αθηναίων, Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, τοπικά Αστυνομικά τμήματα, Εισαγγελία Αθηνών) σχετικά με τα σοβαρά προβλήματα διαβίωσης και επιβίωσης που υπάρχουν στην περιοχή τους. Το παλιό εμπορικό κέντρο της Αθήνας, μέρα με τη μέρα, μεταμορφώνεται σε ένα σκληρό γκέτο. Η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς με τη γενικότερη εγκατάλειψη της περιοχής.

Σ΄αυτό έχει συμβάλλει και η παρουσία του παραρτήματος του ΟΚΑΝΑ στην οδό Σοφοκλέους, το οποίο επισκέπτονται καθημερινά πάνω από τριακόσιοι χρήστες. Η μεγάλη όμως λίστα αναμονής για ένταξη στα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ έχει δημιουργήσει ομάδες χρηστών εν αναμονή που θέλουν να ενταχθούν στα προγράμματα και συναθροίζονται κατά δεκάδες στην περιοχή γύρω από το κτίριο του οργανισμού. Οι περισσότεροι χρήστες θέλουν να γραφτούν στη μεθαδώνη η οποία είναι ένα τμήμα της θεραπευτικής διαδικασίας που εφαρμόζει ο ΟΚΑΝΑ και αποτελεί υποκατάστατο της ηρωίνης.

«Καθημερινά βλέπω τα πάντα και τίποτα δεν με εντυπωσιάζει. Πουλάνε ναρκωτικά μπροστά στα μάτια μας. Μπαίνουν στα μαγαζιά μας και μας πιέζουν για χρήματα» μου λέει η κυρία Λίνα που διατηρεί κατάστημα με παιχνίδια στη Μενάνδρου. «Έχουμε προσλάβει μέχρι και securities για να φυλάνε τα μαγαζιά μας κατά τη διάρκεια της ημέρας που είναι ανοιχτά».

Το κέντρο των Αθηνών βιώνει μια πολύπλευρη κρίση που λειτουργεί αποτρεπτικά τόσο για την οικονομική ανάπτυξη όσο και για την καθημερινή ομαλότητα των κατοίκων. Η εμπορία και η χρήση ναρκωτικών γίνεται ανοικτά χωρίς προφυλάξεις που σημαίνει ότι έχει παγιωθεί ένα έλλειμμα αστυνόμευσης. Η εξεύρεση λύσης προϋποθέτει ισχυρή πολιτική βούληση, που δεν φαίνεται να υπάρχει, όταν είναι γνωστό ότι καθημερινά η κατάσταση επιδεινώνεται.

Κάποιοι ίσως περιμένουν μια επιχείρηση σκούπα της αστυνομίας, περιμένουν να διώξουν τους ναρκομανείς και τότε αυτή η γη θα πάρει μεγάλη αξία.    

Δείτε επίσης:

Γιώργος Κολιόπουλος

   

Ο entrepreneur πoυ λάτρεψε Ο Γάπ. O Γιώργος Κολιόπουλος είδε το ελληνικό λάδι ως «υγρό χρυσό», και το εξήγαγε από το Χονγκ Κονγκ ως τα Harrods.


Για να λανσάρω το «λ» το 2007, έστειλα 80 χειροποίητες κασετίνες με κούριερ σε trendsetters και δημοσιογράφους γκουρμέ. Στην Ντονατέλα Βερσάτσε, στον Ιαν Σράγκερ, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης του Studio 54 και δημιουργός του πρώτου boutique hotel μαζί με τον Φίλιπ Σταρκ, στους «Los Angeles Times» και στους «New York Times». Οχι απαραίτητα για να τους κάνω πελάτες, αλλά για να διαδοθεί το «λ» μέσω του word of mouth.


– Οι πρωτιές του «λ» είναι πολλές. Είναι το πρώτο λάδι πολυτελείας στον κόσμο, το πρώτο λάδι στο οποίο αναγράφεται η ultra premium κατηγορία του, το πρώτο επίσης με συσκευασία λευκών αποχρώσεων σε αντίθεση με τα γήινα χρώματα που έχουν τα υπόλοιπα. Είναι το πρώτο σε τόσο ακριβή συσκευασία δώρου παγκοσμίως (€ 150 ή $ 180), αλλιώς € 41 το μπουκάλι (500 ml). Το «λ» αναβαθμίζει εξίμισι φορές την προστιθέμενη εξαγώγιμη αξία του ελληνικού ελαιόλαδου στο εξωτερικό.


– Αυτό που συνηθίζω να λέω είναι ότι το «λ» είναι το πρώτο λάδι που δεν φτιάχτηκε από ελιές αλλά από βιβλία. Είναι καρπός εγκεφαλικής σκέψης. Με βοήθησαν τα διαβάσματά μου. Κυρίως ο Πίντσον. Είναι σαν να ανατρέπει όλο το Σύμπαν, να πριονίζει το στάτους κβο. Βασικότατη επιρροή μου θεωρώ τον Στέλιο Ράμφο, ο οποίος στα βιβλία του ασχολείται με το τι φταίει στον ελληνικό ψυχισμό και δεν μπορεί να προαχθεί. «Ο καημός του ενός» με εκφράζει απόλυτα. Και βεβαίως ο αρχιτέκτονας Ζενέτος, γιατί πιστεύω ότι οι πρωτοπόροι στην Ελλάδα πάντα αισθάνονταν μια μοναξιά. Την έχω βιώσει. Από οικονομικής απόψεως, αλλά και επειδή δεν με καταλάβαινε κανείς

– Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Ελλάδας δεν ενισχύει την επιχειρηματικότητα. Δεν καταλαβαίνουν τι κάνεις και αντί τουλάχιστον να πουν «προχώρα», μόνο σε αποθαρρύνουν. Κατέληξα ότι έπρεπε να κάνω τη δική μου υπέρβαση. Είπα: «Ο κόσμος δεν είναι έτσι όπως μου τον έχουν μάθει στην Ελλάδα, όπου όλα είναι ένα ακίνητο σύμπαν. Στον κόσμο μπορεί να υπάρχει ρευστότητα». Επρεπε όμως πρώτα να φτιάξω τον εαυτό μου. Να φτάσω στο «μηδέν». Αποκαθήλωσα πλήρως την Ελλάδα και είπα: «Δεν αξίζουμε τίποτε». Αυτό είναι και το μυστικό για την αυτογνωσία του Νεοέλληνα. Πρέπει να δεις τον εαυτό σου ως μηδενικό για να ξαναβρείς το ένα σου, να δημιουργήσεις. Είτε είσαι επιχειρηματίας είτε δάσκαλος.

– Ηθελα να κάνω κάτι αποκλειστικό επειδή μου αρέσουν τα ιδιαίτερα πράγματα. Δεν θα πάρω μια Rolls-Royce, αλλά αναγνωρίζω γιατί υπάρχει στον κόσμο. Το κυριότερο, το ότι δεν οδηγώ Rolls-Royce, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να φτιάξω μία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολύς κόσμος που το καταλαβαίνει αυτό. Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει το αντικείμενο που τον εκφράζει. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό. Οσο πιο απόμακρο είναι ένα αγαθό τόσο πιο πολύ το θέλουμε. Πολλοί θα αντιμάχονταν αυτήν την άποψη, αλλά ίσως δεν την αναγνωρίζουν στον τρόπο με τον οποίο αντιδρούν και οι ίδιοι.

– Εκανα το πρώτο πολυτελές αγαθό από ελληνικά χέρια. Είμαστε χρόνια καταναλωτές πολυτελών αγαθών, αλλά δεν ξέρουμε τον τρόπο για να τα δημιουργήσουμε εμείς. Εφερα το premiumization που εφαρμόζεται χρόνια στα ποτά, στο λάδι. Η κατηγορία ultra premium δεν υπήρχε, αλλά αποφάσισα να το πω εγώ έτσι επειδή έτσι μου αρέσει. Είναι το πρώτο λάδι που χρησιμοποίησε αυτήν την ιδέα μάρκετινγκ.

– Δεν έχω φύγει ποτέ στο εξωτερικό, δεν έχω μείνει ποτέ έξω και αυτό είναι ένα ενδιαφέρον case study. Ολα έγιναν μέσα από το λάπτοπ, διότι έχω το ταλέντο να ανακαλύπτω τη χρήσιμη γνώση κάτω από στρώματα άχρηστων πληροφοριών. Είναι εφικτό να ζεις σε μια χώρα και να κάνεις καριέρα σε άλλη. Οπως ο Ζενέτος, αλλά και ο Μορικόνε, ο οποίος έκανε καριέρα στο Χόλιγουντ όντας στη Ρώμη. Μένω στην Ελλάδα γιατί αγαπώ τη χώρα μου. Στην ουσία της, όχι όπως είναι. Στην Ελλάδα υπάρχει και η εμφυλιακή διάσταση. Μετά την αναφορά του Πρωθυπουργού διακόπηκε η συνεργασία μου με την Κριτσά στην Κρήτη.

– Πλούσιος δεν έγινα, αλλά συνεχίζω, αυτή είναι η τρέλα μου. Το ότι κατάφερα και άλλους να παθιαστούν με το προϊόν μου, σημαίνει ότι πέτυχα. Η Speiron δεν είναι εταιρεία των τζίρων. Τη φαντάζομαι μικρή και ταγμένη, α λα Rolls-Royce. Εχω κάνει κάτι μοναδικό σε παγκόσμια κλίμακα, και αυτό ήθελα. Το επόμενο προϊόν θα είναι τρόφιμο ή ποτό και θα εντυπωσιάσει εξίσου. Δεν μπορώ να σας πω τι θα είναι. Μόνο ότι μάλλον θα προκαλέσω μεγάλο πρόβλημα σε έναν φιλικό λαό. Μόλις λανσάρισα το πρώτο υπογεγραμμένο ελαιόλαδο στον κόσμο. Μπορείς να το παραγγείλεις με την υπογραφή σου πάνω ως μεταξοτυπία, είναι limited production, αριθμημένο μπουκάλι, και περικλείεται σε χειροποίητη κασετίνα από λευκό λακαρισμένο μασίφ ξύλο, με δύο πλακέτες λευκόχρυσου. Η τιμή του, 11.000 ευρώ.

– Η συμβουλή μου σε κάθε επίδοξο επιχειρηματία ή δημιουργό είναι να μην ακούει το «γύρω γύρω». Το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι σε αυτό που βλέπουμε γύρω μας, στο τώρα. Εγώ φροντίζω να προσφέρω προϊόντα που αγαπάω πρώτα εγώ, για να τα χαίρονται μετά οι υπόλοιποι. Το μυστικό είναι η σπανιότητα και η μικρή παραγωγή. Αλλά και η προστιθέμενη αξία, που σημαίνει αυτοπεποίθηση, όραμα. Στην Ελλάδα, στα προϊόντα της, αλλά πρωτίστως στον εαυτό μας. Αν διοχετεύαμε ελάχιστο από το πάθος με το οποίο διαδηλώνουμε στην αμερικανική πρεσβεία σε ένα όραμα, θα ανορθώναμε την οικονομία. Να βρεθούν επιχειρηματίες και να τυποποιήσουν προϊόντα που θα κατακτήσουν την Αμερική ειρηνικά
   

–        Ποιος είναι

Με πτυχίο Νομικής και προϋπηρεσία σε διαφημιστική ως copywriter, ο Γιώργος Κολιόπουλος έγινε ο επιχειρηματίας που είδε το ελληνικό λάδι ως τον «υγρό χρυσό» που είναι, και εξ Αττικής ορμώμενος εισέβαλε σε Χονγκ Κονγκ, Σιγκαπούρη, Αμπου Ντάμπι, αλλά και στα ράφια του Harrods, γεγονός που στάθηκε αφορμή για να αποτελέσει ένα από τα παραδείγματα επιτυχημένης επιχειρηματικότητας στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.

''Η ματιά μου στην οικονομική κρίση''

Τους τελευταίους μήνες όλοι βιώνουμε την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα μας. Κάποιοι λιγότερο και κάποιοι από εμάς σε μεγαλύτερο βαθμό, αφού εκτός των άλλων, άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους εν όψει της προσπάθειας της χώρας να υπερνικήσει τα μακροχρόνια οικονομικά της προβλήματα.

Διότι η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια, περίπου απ τη δεκαετία του '80, αντιμετωπίζει προβλήματα με το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της. Άραγε ποιοί από εμάς είναι σε θέση να προσδιορίσουν το πρόσωπο της οικονομικής κρίσης; Παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε τόσο δεινή οικονομική κατάσταση, ελάχιστη πληροφόρηση έχει δοθεί στους Έλληνες για τα αίτιά της, τα πραγματικά της μεγέθη και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι υπερχρεωμένη στους ξένους. Οι σπατάλες και η κακοδιαχείριση των ετήσιων εσόδων και δαπανών είναι ο λόγος που έφτασε σε υψηλά επίπεδα το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας και η κυβέρνηση προχώρησε σε δανεισμό, με αποτέλεσμα να αυξηθεί και το δημόσιο χρέος της. Η μη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων και προγραμμάτων για τη δημιουργία ανταγωνιστικών υποδομών σε ένα νέο περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, η εύκολη λύση του δανεισμού για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών, η διόγκωση και η κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης καθώς και η ατιμωρησία των υπεύθυνων για την ανεξέλεγκτη διαφθορά, μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα.

Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή η δυσμενής οικονομική συγκυρία έχει, και θα έχει για αρκετά έτη ακόμα, επιπτώσεις στους Έλληνες πολίτες οι οποίοι σπεύδουν ακούσια να καλύψουν αυτό το τεράστιο χρέος της χώρας μας. Έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται απολύσεις. Άνθρωποι απολύονται μέρα με τη μέρα καθώς οι εργοδότες τους αδυνατούν να τους πληρώσουν. Ωστόσο όσοι παραμένουν στις θέσεις εργασίας τους δέχτηκαν και θα δεχτούν επιπλέον μειώσεις μισθού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της  αγοράς. Ο μέσος πολίτης αρκείται να καλύπτει τις βασικές ανάγκες του ενώ οι αγορές των διαρκών αγαθών (κατοικιών, αυτοκινήτων, οικιακού εξοπλισμού κα) περιορίζονται δραματικά.

Η κρίση χτύπησε και την πόρτα των συνταξιούχων, όπου κι αυτοί με τη σειρά τους δέχτηκαν περικοπές στις ήδη χαμηλόμισθες συντάξεις τους.                                             

Δυσαρέσκεια προκαλεί και η αύξηση της ανεργίας στη νεολαία. Εικοσάχρονοι και εικοσιπεντάχρονοι νέοι εναντιώνονται σε μια κοινωνία που πλέον αποτελεί τροχοπέδη στα όνειρά τους. Στο 25% έχει φτάσει μέχρι στιγμής, για το 2010, το ποσοστό της ανεργίας των νέων. Μοναδική διέξοδός τους είναι η μετανάστευση με αποτέλεσμα η πατρίδα μας να χάσει το πιο πολύτιμο παραγωγικό της κομμάτι, το οποίο ως άριστα εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, θα προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άλλες χώρες.

Οι Έλληνες πολίτες αγανακτισμένοι μεν, περιμένουν την ανάκαμψη της οικονομίας για την επίτευξη της οποίας, όμως, θα αναγκαστούν να φτάσουν στην πλήρη εξαθλίωση. Αυτή η νέα ελληνική πραγματικότητα προκαλεί στους ανθρώπους φόβο για το αύριο, αβεβαιότητα από την αύξηση της ανεργίας καθώς και αδυναμία στη διευθέτηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων.  

Ασαφής η έκβαση αυτής της κατάστασης, εμείς πάντως θα τη παρακολουθούμε και από μέσα μας θα συμφωνούμε ή θα διαφωνούμε, διότι άλλοι αποφασίζουν για εμάς..