Τους τελευταίους μήνες όλοι βιώνουμε την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα μας. Κάποιοι λιγότερο και κάποιοι από εμάς σε μεγαλύτερο βαθμό, αφού εκτός των άλλων, άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους εν όψει της προσπάθειας της χώρας να υπερνικήσει τα μακροχρόνια οικονομικά της προβλήματα.
Διότι η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια, περίπου απ τη δεκαετία του '80, αντιμετωπίζει προβλήματα με το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της. Άραγε ποιοί από εμάς είναι σε θέση να προσδιορίσουν το πρόσωπο της οικονομικής κρίσης; Παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε τόσο δεινή οικονομική κατάσταση, ελάχιστη πληροφόρηση έχει δοθεί στους Έλληνες για τα αίτιά της, τα πραγματικά της μεγέθη και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται.
Διότι η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια, περίπου απ τη δεκαετία του '80, αντιμετωπίζει προβλήματα με το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της. Άραγε ποιοί από εμάς είναι σε θέση να προσδιορίσουν το πρόσωπο της οικονομικής κρίσης; Παρά το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε τόσο δεινή οικονομική κατάσταση, ελάχιστη πληροφόρηση έχει δοθεί στους Έλληνες για τα αίτιά της, τα πραγματικά της μεγέθη και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι υπερχρεωμένη στους ξένους. Οι σπατάλες και η κακοδιαχείριση των ετήσιων εσόδων και δαπανών είναι ο λόγος που έφτασε σε υψηλά επίπεδα το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας και η κυβέρνηση προχώρησε σε δανεισμό, με αποτέλεσμα να αυξηθεί και το δημόσιο χρέος της. Η μη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων και προγραμμάτων για τη δημιουργία ανταγωνιστικών υποδομών σε ένα νέο περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, η εύκολη λύση του δανεισμού για την κάλυψη τρεχουσών αναγκών, η διόγκωση και η κομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης καθώς και η ατιμωρησία των υπεύθυνων για την ανεξέλεγκτη διαφθορά, μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτή η δυσμενής οικονομική συγκυρία έχει, και θα έχει για αρκετά έτη ακόμα, επιπτώσεις στους Έλληνες πολίτες οι οποίοι σπεύδουν ακούσια να καλύψουν αυτό το τεράστιο χρέος της χώρας μας. Έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται απολύσεις. Άνθρωποι απολύονται μέρα με τη μέρα καθώς οι εργοδότες τους αδυνατούν να τους πληρώσουν. Ωστόσο όσοι παραμένουν στις θέσεις εργασίας τους δέχτηκαν και θα δεχτούν επιπλέον μειώσεις μισθού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της αγοράς. Ο μέσος πολίτης αρκείται να καλύπτει τις βασικές ανάγκες του ενώ οι αγορές των διαρκών αγαθών (κατοικιών, αυτοκινήτων, οικιακού εξοπλισμού κα) περιορίζονται δραματικά.
Η κρίση χτύπησε και την πόρτα των συνταξιούχων, όπου κι αυτοί με τη σειρά τους δέχτηκαν περικοπές στις ήδη χαμηλόμισθες συντάξεις τους.
Δυσαρέσκεια προκαλεί και η αύξηση της ανεργίας στη νεολαία. Εικοσάχρονοι και εικοσιπεντάχρονοι νέοι εναντιώνονται σε μια κοινωνία που πλέον αποτελεί τροχοπέδη στα όνειρά τους. Στο 25% έχει φτάσει μέχρι στιγμής, για το 2010, το ποσοστό της ανεργίας των νέων. Μοναδική διέξοδός τους είναι η μετανάστευση με αποτέλεσμα η πατρίδα μας να χάσει το πιο πολύτιμο παραγωγικό της κομμάτι, το οποίο ως άριστα εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, θα προσφέρει τις υπηρεσίες του σε άλλες χώρες.
Οι Έλληνες πολίτες αγανακτισμένοι μεν, περιμένουν την ανάκαμψη της οικονομίας για την επίτευξη της οποίας, όμως, θα αναγκαστούν να φτάσουν στην πλήρη εξαθλίωση. Αυτή η νέα ελληνική πραγματικότητα προκαλεί στους ανθρώπους φόβο για το αύριο, αβεβαιότητα από την αύξηση της ανεργίας καθώς και αδυναμία στη διευθέτηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων.
Ασαφής η έκβαση αυτής της κατάστασης, εμείς πάντως θα τη παρακολουθούμε και από μέσα μας θα συμφωνούμε ή θα διαφωνούμε, διότι άλλοι αποφασίζουν για εμάς..
